brak.

Było źle, jest lepiej. Chyba trochę przesadziłam. Nie upijam się co weekend. Ale jak mam ochotę się wyłączyć. Nie to, co moje koleżanki - w środku tygodnia dzwonią pijane..
W niedziele było spotkanie polskich au pair - uważam je za udane. Mało tego - znalazłam rodaczkę w okolicy.
Boże, nic się u mnie nie dzieje... aż mnie to przeraża, haha!

Little bad girl.

Wiele razy mówiłam, że Szwajcaria mnie zmieniła. Do pewnego czasu uważalam, że zmieniła mnie, jeżeli chodzi o samodzielność i niezależność oraz wygląd. Niestety/stety zauwazyłam ostatnio, że to nie wszystko. Zmieniło się to, jak się zachowuje. To jak postrzegam ludzi. I szczerze mówiąc nie wiem czy to dobrze, czy źle. Z jednej strony stałam się bardziej otwarta. Pewna siebie. Z drugiej - niestety, cały czas daje się sobą manipulować. Widzę to, ale nie umiem powiedzieć temu "nie". Nie lubię być sama, a tak, to mam ta iluzję, że mogę z kimś przebywać, mieć przyjaciół.
Czemu się zmieniłam? Tak, chodzi tu o facetów. I o to, że piję. O to, że całuję się z pierwszymi lepszymi? Dlaczego? By poczuć się lepiej. Poczuć się chciana. Poczuć się ładna. A tak naprawdę(syndrom następnego dnia) budząc się następnego dnia nie pamiętam człowieka. Facet widzi, że jestem pijana, otwarta i czerpie z tego korzyści. Ja też. Ale czuje, że nie robię dobrze.
Tak, zmieniłam się. Ale i tak kocham moje szwajcarskie życie! :)

Życie jak... W Zurichu! :)

Wszyscy wiedzą, że jestem pokręcona. Wszyscy wiedzą, że koleś od czatu mi się podoba. Odważyłam się i napisałam do niego, czy mnie lubi itp. brak odpowiedzi. Ah, ci Szwajcarzy, bądź też Niemcy. Są tacy zimni i ich nie ogarniam. Jak to facetów.
W czwartek, Mandy, moja przyjaciółka(tak, po 3 miesiącach czuję, że mogę ją tak nazwać). Chciała się ze mną spotkać. Wiedziałam, że ma problem(też ze Stefanem. My to mamy szczęście), musiałam się z nią spotkać, by pogadać. Była w drodzę do Niemiec, bo ona ma niemiecką wizę. Siedząc w jej samochodzie powiedziala, że bardzo chciałaby zebym z nią pojechała. Ja na to, że da się to zrobić - zawróciłyśmy i pojechałyśmy do mojego host domu. Host i oma zgodzili się i tak oto, po 3 godzinach byłam w Monachium - jedym z moich ulubionych miast. Oczywiście, połaziłam po mieście, zrobilam zakupy(kupiłam sukienkę za 7 euro, co w Zurichu kosztuje 40 chf). A ostatnio, ja ktam byłam z Mandy, to kupiłam za 10 eurosów sukienkę, co tu kosztuje 50 chf). I Oczywiście buty zimowe. Na obcasie.
Wróciłam grzecznie do Zurichu o 16. To były szalone godziny, ale warte tego!! :)
Trzymajcie się mocno!

Natalia mit dem Liebe.

Stefan. Osobnik zamieszkały w Wetzikonie(17 minut od Zurichu i 20 od Rappenswil). Lat? 22. Zawód? Coś komputerowego. Weekendy? Praca w jednym z najlepszych Zuriskich klubów. Poznałam go przez Badoo, w maju. Pod koniec września się spotkaliśmy po raz pierwszy. Totalne zauroczenie tym jakże mądrym i sympatycznym mężczyzną. Ale potem kontakt się "urwał" on nie pisał, ja prawie bez przerwy zaczynałam rozmowę(Jak sie okazało - nie bez przerwy. On zaczął 6 razy i ja zaczełam 6 razy). Średnio rozmawialismy raz na tydzień, ale przez ostatnie 5 dni on 3 razy zaczął rozmowę. Napisał, że w weekend będzie w Zurichu. I ";)". Czy to aluzja, że powinnam grzecznie wstąpić do tego klubu i z nim się spotkać. Nieważne.
Ale to napisał wczoraj:
Stefan — poniedziałek, 07 listopad 2011 20:52

I estimate you like this. i think your not one of these "normal" girls. like you say. You know what you want.

I w tym padłam, i od wczoraj mam budyń z mózgu. Zaczęłam lekko drążyć temat, oto odpowiedź: 

Stefan — poniedziałek, 07 listopad 2011 21:01

hmm i think a girl that lifes so far away of her hometown knows what she wants.. i mean normal girls arent so courageous and dont realize what they want

Budyń z mózgu osiągnął rozmiary monstrualne. Serio, nie wiem, co myśleć. Skoro w jego mniemaniu wiem, co chce to powiinam to wykorzystać i napisać: Wiem, co chce. Chce, byś mi powiedział, czy mnie lubisz jak koleżankę, czy jako dziewczynę, bo to co napisałeś, sprawiło, ze nie wiem, co myśleć? Błagam, pomocy!!!!!!!

A oto moje słoneczko, Louise. Pewnie myśli "Moja au pair ma głowe w chmurach. Czy dalej będzie mnie nosić na rękach?":

Byłam w sobotę na couchsurfingowej imprezie. Wykorzystałam moje kobiece atuty:P Wydałam w sumie 10 franków, a wypiłam za 90:P. I tak skończyłam obściskując się z jakimś kolesiem o imieniu(nomen omen) STEFAN. Ja to mam szczęście... Ale byłam w takim stanie, że nie pamiętam jego twarzy. Blah! miał tylko 3 dniowy zarost i miał jakieś problemy co do mojego języka. Boję się pokazać na CS-owych spotkaniach teraz. Buhahaha,działam zbyt impulsywnie. Ale i tak siebie lubię. I uwielbiam Szwajcarię!! :)

Say I am... Say I am... Say I am wonderful! :)

Długo mnie tu nie było. Ale cóż... Takie życie! :) Sporo roboty, bo hostka wyjechała na trasę po Azji - teraz powinna być w Pekinie :). Ale była szczęśliwa, że jedzie! A ja z nią, bo szczęśliwa host mama, to zajebista sprawa.
W ogóle nie czuję się tu jako pracownik. Tylko jako młodsza siostra hostki, a starsza dzieciaków. No serio - która hostka pójdzie na zakupy i kupi swojej au pair ubrania, bo "nie mogła się powstrzymać". A tydzień później daje bilety na pociąg do Warszawy. Uwielbiam ją. Chce, bym została na drugi rok. Odpowiedz jest tylko jedna: Tak, zostaje. Ale mam ją dać w grudniu lub styczniu. Ale już wiem. Za mocno kocham te dzieciaki i Zurich, by stąd odejść. Zurich jest miejscem, w którym czuję, że żyje. Jestem szczęśliwa, mimo tego, że zmęczona. JEstem tu 2 i pół miesiąca. Dokłądnie 11 tygodni:).
Przed wyjazdem jako au pair nie akceptowałam siebie. Wszystkim mówiłam, że czuje się dobrze w swoim rozmiarze 48. Nie, nie akceptowałam się. Teraz schudłam. Noszę spodnie rozmiaru L i bluzki rozmiaru 40- 42. CZuje się dobrze. To się nazywa akceptacja. Bo przebywam z ludźmi, którzy mnie akceptują.
Styl mi się zmienił - noszę sukienki itp. Długie t-shirty w ciemnych kolorach. Mój "polski" styl przestał istnieć. Zaczęłam nosić rzeczy, których nigdy wcześniej bym nie założyła. Lubię to:). Lubię siebie. To naprawdę sporo, po tym, co przeszłam. Akceptacja siebie to sukces. Ja go osiągnęłam. Bo jeśli akceptujesz siebie, to inni akceptują Ciebie. A jeśli zamkniesz się w sobie - nie ma szans na nowe znajomości.

Piosenka, którą uwielbiam <3: http://www.youtube.com/watch?v=a28s_wyqkyc&feature=share